Varlığı bir dert yokluğu yara. Yada tersi. Derlerki para icad edilmeden önce
takas sistemi vardı. Her çeşit mal, hizmet, ürün ile başkasını change etme olayı
yani. Ya takastan önce ne vardı ? İnsanlık mı?
Paralıda parasızda olunmuyor. Paralı olursan mizacın kayabiliyor. Sonuçta
kişiliklerini, cinsel tercihlerine kadar bir çok şeyini değiştirenler var.
Servetin gelip geçici olduğunu göremedikleri için. İnsanlığını unutanlar var.
Haksızlığı parayla satın alarak hak edinenler. Hak gasp edenler var. Hak yiyenler.
Yoksul olursan dünyevi yaşamında sıkıntı çekiyorsun. Birey olarak kendini bir yana
bıraksan bile bakmakla mükellef olduğun bebeciklerin, kuzucukların sıkıntı çekmesin
istiyorsun. Henüz 10 yaşındaki oğlum bile dünyanın parayla idare edildiğini,
savaşların, cinayetlerin para için yapıldığını iyice bellemiş. Haftalığına zam
istiyor. Her gördüğüne asılıyor. Geçen gün uzun bir nutuk çektim bu konuda kendisine.
Ama nafile, biliyorum ki yeryüzünde satın alma işi parayla olduğu, insan nefsi doyumsuz
olduğu sürece bitmeyecek istekleri.
Mezara götüremeyeceğimiz para. Gerçekten insanlıktan nasibini alamamışları insan
kılığında gösteren para. Her derde çare olamadığı halde, onsuzda yapılamayan
para.Kimi zaman hakkıyla, alın teriyle kazanılan, kimi zaman türlü dalaverelerle,
başkalarının hayatına mal olacak şekilde kazanılan para.
Paraya değer veren bunun yanında insanlıkla alakası olmayan o kadar çok kişi
tanıyorum ki. Paraya tapınan gözü kapalı o kadar çok insan var ki. Gördükçe eski
çağlarda, taş devri halkları gibi yaşayası geliyor insanın.
Bazen emeğinin karşılığınıda alamıyor insanlar. Mazlum, sessiz sessiz gözünün
içine bakıyor işvereninin. Belki içinden "ciğeri beş para etmez" diye geçirerek.
Varoşları düşünüyorum, geçmişten gelen bir varoş bebesi olarak. Çocukken böyle
tasaları olmuyor varoş bebelerinin. Zengin fakir onlar için bir. Yeterki oynasınlar
doya doya, kana kana. Ve hayat akıp gidiyor. Paralı yada parasız. Tasalı yada
tasasız. Bir dost selamını, tatlı bir tebessümü arar oluyor insan. Çıkarsız,
umarsız...Ama olmuyor. Çevrende kümelenenler hep menfaat için var olmuşlar sanki.
Karşılıksız hiç bir şey yapmıyorlar. Paralı, paracı, menfaatçi dostlar.
Oysa "Varlığım Türk Varlığına Armağan Olsun" diye canını feda eden bir ecdadın
torunlarıyız. Hakkını veremesekte...
